In de finale van 2013 op Wembley stonden Hummels en Reus al in de basis van de toenmalige coach Jürgen Klopp. Ze speelden zelfs de hele wedstrijd, maar slaagden er niet in om een beslissende impact te brengen in de missie om Dortmund een tweede Champions League-titel te bezorgen.
Destijds was de in Dortmund geboren aanvallende middenvelder pas 23 jaar oud en iedereen verwachtte dat hij naar de top van het wereldvoetbal zou klimmen. Sindsdien heeft hij echter voor hart en stabiliteit gekozen door bij zijn club te blijven - ondanks een periode bij rivaal Borussia Mönchengladbach. Nog belangrijker is dat hij in bijna twaalf seizoenen slechts twee Duitse bekers heeft gewonnen (2017 en 2021). Een betreurenswaardig feit, aangezien Reus voorbestemd was voor een mooiere toekomst en een carrière met meer voldoening.
Het verhaal van Hummels is iets anders gelopen. Hij was een van de architecten van de twee Bundesligatitels in 2011 en 2012 en de bij Bayern München opgeleide centrale verdediger heeft een schat aan records op zijn naam staan, waar zijn belang voor de Schwarz-Gelben duidelijk uit blijkt. Hij heeft bijna 500 wedstrijden voor Dortmund gespeeld, maar is niet zo geliefd bij de fans als de nummer 11. Hummels moest de fans zelfs opnieuw overtuigen toen hij in 2019 terugkeerde naar Dortmund, na een tweede periode bij Bayern.
Hoe het ook zij, dat is verleden tijd en hun legende bij BVB hoeft niet meer bewezen te worden. Het winnen van de Champions League in 2023-2024 zou de kers op de taart zijn.
Een laatste poging
Reus kondigde afgelopen vrijdag zijn vertrek bij de club na het aflopen van zijn contract op 30 juni aan via de sociale netwerken van Borussia Dortmund. Zijn afscheid is niet alleen hartverscheurend voor de fans, maar ook voor iedereen die de Duitse international al meer dan tien jaar adoreert.
Ook al lijkt pensionering nog niet in het verschiet te liggen, er wordt wel een belangrijke bladzijde omgeslagen voor beide partijen. En met de return van de halve finale van de Champions League in het vooruitzicht over een paar uur, zou kwalificatie voor de finale, of zelfs een triomf op 1 juni, de mooiste manier zijn om afscheid te nemen. Als Dortmunds topscorer in alle competities sinds de oprichting van de Bundesliga in 1963 heeft Reus desalniettemin zijn stempel gedrukt op zijn generatie. Bovenal is hij een van die elegante en getalenteerde spelers wiens prijzenkast nooit vol is geweest.
Wat Mats Hummels betreft, zijn er bepaalde details die afwijken van de verwachting, omdat hij zijn avontuur bij Dortmund volgend seizoen wellicht zal voortzetten. Ondanks het feit dat zijn contract afloopt op 30 juni 2024, bestaan er geruchten van een toekomstige verlenging van een jaar. Het oorspronkelijke idee was echter om aan het einde van het seizoen met pensioen te gaan.
Intern is hij onder Edin Terzić indruk blijven maken dankzij zijn vermogen om zowel op als naast het veld het goede voorbeeld te geven. Zijn prestatie van vorige week bewijst het: Hummels heeft de middelen gevonden om op bijna 36-jarige leeftijd nog op topniveau te spelen. Over een paar seizoenen zal het beeld ongetwijfeld anders zijn, maar de Duitse international met 78 caps is voorlopig nog op de juiste koers.
Reus en hij zijn nu de enige overlevenden van de enorme teleurstelling die Wembley 2013 was, maar ze hebben de ongelooflijke kans om het elf jaar later beter te doen. Natuurlijk moeten er nog minstens 180 minuten topvoetbal komen, maar door met een voorsprong van één doelpunt naar het Parc des Princes te komen, is de droom mogelijk. En stel je voor: mogelijk revanche nemen tegen de grootste rivaal op 1 juni zou onbetaalbaar zijn.