Sinds Marco Pantani in 1998 heeft niemand deze enorme klus geklaard, die bestaat uit twee odyssee's van drie weken over 42 etappes en een totaal van 6.892 kilometer. Fausto Coppi, Eddy Merckx, Bernard Hinault en Miguel Indurain hebben de dubbel twee keer gehaald. Maar wielrennen is zo competitief geworden dat de opgave nu als bijna onmogelijk wordt beschouwd en de weinigen die het geprobeerd hebben, zoals Alberto Contador en Chris Froome, zijn er niet in geslaagd.

De Giro-Tour dubbel is ''heel moeilijk te bereiken", waarschuwt Indurain. ''Je moet weten hoe je je inspanningen moet meten", en dat is niet bepaald het sterkste punt van Pogacar, want hij wil elke wedstrijd waaraan hij deelneemt winnen. "Je moet 21 dagen een perfecte prestatie leveren, zelfs 20 is niet genoeg. Eén slechte dag kan alles veranderen", benadrukt de Italiaan Vincenzo Nibali, winnaar van de Tour in 2014 en de Giro in 2013 en 2016, die in het bijzonder wijst op de vaak moeilijke weersomstandigheden in de Giro.

De recente valpartijen die het peloton hebben ook gediend als een herinnering dat wielrennen een sport blijft die bijzonder blootgesteld is aan gevaren, zoals Pogacar zelf ondervond toen hij zijn hand vorig jaar brak tijdens Luik-Bastenaken-Luik.

Bescheiden competitie

Maar de oudgedienden zijn het er ook over eens dat als er één renner is die de dubbel kan winnen, het Pogacar is, de meest complete renner ter wereld. Pogacar, die met een optimale voorbereiding aankomt en gezondheid uitstraalt met zeven overwinningen in slechts tien wedstrijddagen in 2024, waaronder drie optredens in de Strade Bianche, Ronde van Catalonië en Luik-Bastenaken-Luik, is niet voor niets de favoriet.

De kansen voor de Sloveen zijn zelfs gestegen sinds de ernstige valpartij van Jonas Vingegaard, die niet gepland stond om deel te nemen aan de Giro, maar die de favoriet beloofde te zijn voor een derde opeenvolgende Tour de France-titel. De Deen is zwaar gehavend en is zelfs niet zeker van deelname aan de Grande Boucle (29 juni-21 juli), waar Primoz Roglic en Remco Evenepoel ook worden verwacht.

In de Giro d'Italia, die minder bergachtig is dan normaal (7.000 minder verticale meters dan in 2023), heeft Pogacar een aanzienlijke marge op zijn meer bescheiden rivalen. Eigenlijk is het moeilijk te zien wie hem serieuze concurrentie zou kunnen bieden.

Ben O'Connor, de runner-up van vorig jaar Geraint Thomas, Cian Uijtdebroeks en Romain Bardet behoren tot de belangrijkste outsiders, maar zij staan een trede onder hem, terwijl twee andere Franse leiders, Christophe Laporte en Julian Alaphilippe, vooral etappes zullen achtervolgen. Pogacar is zelfs zo'n favoriet dat sommigen hem van start tot finish de roze trui zien dragen, net als Gianni Bugno in 1990 en Eddy Merckx in 1973, terwijl de ruige eerste etappe van zaterdag tussen Venaria Reale en Turijn hem waarschijnlijk goed zal liggen.

Beste aller tijden

Pogacar zegt op zijn beurt dat hij eerst zal afwachten hoe hij zich voelt na de Giro voordat hij nadenkt over de dubbel, ondanks het feit dat hij geen grote Tour meer heeft gewonnen sinds zijn tweede Tour de France in 2021. Wat hem het meest interesseert in de nabije toekomst is extra trofeeën toevoegen aan zijn prijzenkast. "Ik wil ze allemaal winnen," zegt de leider uit de VAE, die op 25-jarige leeftijd al 70 overwinningen op zijn naam heeft staan.

In maart gaf hij voor het eerst toe dat hij inderdaad "de beste aller tijden" wilde worden. Qua overwinningen is hij nog ver verwijderd van Eddy Merckx, maar met zijn dominantie heeft hij een stempel op zijn tijdperk gedrukt als een kannibaal, de bijnaam van de Belgische legende.

''Voor mij zit Pogacar in dezelfde categorie als Merckx", zei de Britse Geraint Thomas, winnaar van de Tour in 2018, in zijn podcast. "Zijn palmares en de manier waarop hij racet zijn fenomenaal. Hij heeft de stamboom van een GOAT" (Greatest Of All Time). Hoewel de vergelijking gewaagd blijft, zou een Pogacar-dubbel in de Giro en Tour de vraag of hij de beste aller tijden is ongetwijfeld aanwakkeren.